Het is best grappig. Ontbijten bij een pratende papagaai. Blaffen, miauwen, keukengeluiden en een woordje Engels. Kortom alle huiselijke geluiden zitten in zijn arsenaal. De heer des huizes belooft ons een zonnige dag maar daar komt niets van in huis. We zien de zon niet en het al laat in de namiddag eer het opwarmt. Gelukkig blijft het droog.
We rijden door de velden van dorp naar dorp tot we aan de Abbaye de Chablis. Dit lijkt ons eerder een kasteel met groot park maar er blijkt hier toch een abdij te hebben gestaan. Restanten van de kerk is het enige dat is overgebleven. De attractie is echter de rozentuin. We hebben de verschillende soorten niet geteld maar het zijn er veel. Na dit bezoek rijden we verder naar Parijs. Eerst gaat het nog door een bos. Daarna komen we op grotere wegen terecht en wordt de saaiheid alleen onderbroken door dorpjes met ontelbare verkeerdrempels. De gigantische vliegtuigen boven ons hoofd laten ons vermoeden dat het vliegveld van Charles De Gaules vlakbij is.
Plots verlaten we de autowegen en vervoegen we de recreatieve fietsers op het fietspad langs het Canal de l'Ourcq. We rijden nog meer dan twintig kilometer langs het water en worden zo tot diep in Parijs geleid. Aan Parc de la Villette komen we het echte centrum in en na een tijdje passeren we La Bastille, de nieuwe opera waarvan ik hoop dat de voostellingen binnen mooier zijn dan de buitenkant.
Bij de Notre Damme eindigt onze tocht. We hebben hier 92 km op de teller. Nu flaneren we nog op onze fiets via boulevards en fietspaden, dan eens links, dan eens rechts van de Seine tot aan de Eifeltoren. Iets verder wacht ons hotel.
Terwijl onze fiets twee dagen mag rusten in de kelders van het hotel gaan wij genieten van deze bruisende stad. Onze terugreis begint woensdag. Tot dan.