Morgen wordt het beter. Kan ook moeilijk slechter want vandaag was het nat, nat en heel eventjes droog. We vertrokken stipt om acht uur met lichte regen maar een paar minuten later viel de regen met bakken uit de hemel. Eventjes schuilen was de boodschap. Laveren door de Parijse straten viel nog mee tot achter mij geroepen werd. De eerste platte band met onze trekkingsfiets. Ik kan het aantal lekke fietsbanden in mijn zessenveertigjarig bestaan nog altijd op een hand tellen wat inhoud dat de reparatie iets langer duurt dan bij een routinier. Maar, 120km verder staat de band nog hard. Zo onhandig zal ik toch niet zijn.
Parijs is een grote stad. Daarom fiets je toch al gauw 30km voor je het stadsgevoel met de drukke wegen kan achterlaten. We staan dan in Auvers-sur-Oise. De naam van het stadje zegt je misschien niets. Zijn beroemste inwoner zal je des te meer kennen. Toen hij hier woonde was hij arm en voor gek verklaard. Nu betalen ze ontelbare miljoenen voor zijn schilderijen. Op het kerkhof, op een heel bescheiden graf staat te lezen: "Hier rust Vincent Vangogh". Als saluut staan de korenvelden errond vol klaprozen. In het Mussee d'Orsay in Parijs bezochten we gisteren nog een unieke tentoonstelling over Vangogh. Schilderijen uit het Met in New York, het Vangogh Museum in Amsterdam, Madrid, Berlijn, ... kortom van over heel de wereld zijn er verzameld. Echt uniek.
Vandaag zitten we echter op de fiets. Het regent lichtjes maar onze kleding houdt ons toch droog. De dorpjes die we doorrijden zijn heel rustiek en de landschappen herkenbaar van de schilderijen die we gisteren zagen.
Plots staan we in Chantilly. Je weet wel. Ze vonden hier ooit de creme chantilly ofte slagroom uit. Wat we nog niet wisten is dat hier een gigantisch kasteel staat. Maar alle aandacht gaat naar de Mussee du cheval. Chantilly blijkt het mekka van de paardensport te zijn. Er licht hier een gigantische hypodroom en daarbij een gebouwencomplex dat dienst doet als ruiter en dressuurschool. Het is allemaal zo impossant dat wij dachten dat het een tweede kasteel was. Het dunkt me dat de paarden hier goed verzorgd worden. Rondom Chantilly liggen uitgestrekte bossen met meer dan 120km paardenpisten. We bezoeken het musseum en blijken net op tijd voor een half uurtje dressuurdemonstratie.
De pauze komt ook van pas want de zachte regen valt ondertussen toch wat enthousiaster uit de hemel. Toch maar doorrijden met onze ros door de bossen. Plassen ontwijken heeft geen zin meer want er stroomt water langs alle kanten. Na een paar dorpjes te zijn gepasseerd rijden we het bos van Compiegne in. Daar blijkt geen eind aan te komen en de hemelsluizen gaan nog een keer helemaal open. Zo, alle stof is van onze fiets afgespoeld.
En plots is daar Compiegne zelf. Weeral een stad met een roemrijk verleden. Napoleon had hier een keizerlijk verblijf zijn omvang waardig. Jean d'Arc werd hier aan de Engelsen verkocht en belandde op de brandstapel. In het bos staat de trainwagon waarin het einde van de eerste wereldoorlog werd bezegeld.
En wij gaan hier lekker slapen.